Στον δικο μου Mr. Tambourine..

..παιξε ενα τραγουδι για μενα..
δεν εχω να παω πουθενα και δεν μπορω να κοιμηθω...
στο ζωηρο ξημερωμα θα ρθω στα βηματα σου..
και ας ξερω οτι ειναι μεγαλεια της βραδυας που ξαναγιναν αμμος..
ξεγλυστρισαν μεσα απο τις χουφτες μου..
αφηνοντας με εδω τυφλα να στεκομαι ..μα ακομα ξυπνιο..
με καταπλησει η αδυναμια μου..
καθηλωμενος στα ποδια μου..
δεν με περιμενει κανεις..
και οι αρχαιοι αδειοι δρομοι ειναι τοσο νεκροι για ονειρα..
παρε με ταξιδι πανω στο μαγικο στροβιλισμενο σου σκαφος..
απογυμνωθηκαν οι αισθησεις μου,τα χερια μου δεν νιωθουν να πιαστουν..
τα δαχτυλα των ποδιων μου μουδιασμενα για βηματα..
περιμενοντας μονο τα τακουνια της μποτας μου να περιπλανωνται..
ειμαι ετοιμος να παω οπουδηποτε..
ετοιμος να σβησω μες στην παρελαση μου..
σκορπισε τα χορευτικα μαγικα σου ξορκια στην μερια μου..
υποσχομαι να υποταχθω..
μπορει και να ακουσεις γελια,σβουρισματα, στροβιλισματα τρελλα περα απ τον ηλιο,
δεν απευθυνονται σε κανεναν, απλα ξεφευγουν της πορειας..
μα μονο ο ουρανος δεν εχει ορια..και αν ακουσεις καποιες ασαφης σκορπιες ριμες..
στο ντεφι σου εγκαιρως..ειναι μονο ενας κουρελιαρης παλιατσος πισω τους..
δεν θα ασχολιομουν μαζι του, κυνηγαει απλα μια σκια που βλεπεις..
τοτε παρε και εξαφανισε με ..μεσα απο τα δαχτυλιδια καπνου του μυαλου μου..
κατω απο τα θολα χαλασματα του χρονου..μακρυα μετα απο τα παγωμενα φυλλα..
τα κυνηγημενα φοβισμενα δεντρα..εξω στην αερινη παραλια..
μακρυα απ την παρανοϊκη αναζητηση της τρελης θλιψης..
ναι..σε εναν χορο κατω απ τον διαμαντενιο ουρανο ..
με το ενα χερι ελευθερο να νευει..
βρισκομενος στην θαλασσα..κυκλωμενος απ την αμμο τσιρκων..
με ολες τις μνημες και τις μοιρες παρασυρμενα βαθια κατω απ τα κυμματα..
ασε με να ξεχασω το σημερα ως αυριο...
Εϊ κυριος με το ντεφι..παιξε ενα τραγουδι για μενα..