Εν κατακλειδι..

Πώς ξεχαστήκαμε μονάχοι εδώ πέρα
πέρασαν κιόλας αρκετοί χειμώνες
αγάπη μου αφηρημένη αγάπη
απόψε με βαραίνουν σαν αιώνες
Αχ πώς ξεχάστηκα μαζί σου εδώ πέρα
με την αγάπη σου να με εξαφανίζει
αγάπη μου αφηρημένη αγάπη
ακούω μέσα στη σιωπή το σπίτι να βουίζει
Λέω να βγω να πάω να μεθύσω
να ξαναπαίξουμε για λίγο να χαθούμε
να σε σκεφτώ και να σε νοσταλγήσω
και αν υπάρχει λόγος να γυρίσω

Εν οψη νεου ετους, ευκαιριας απογραφων,ισολογισμων και λοιπων λογιστικων διαδικασιων, επισης δε εσωτερικως παρορμημενη, μου την βαρεσε να σας αφησω να ξεκουραστειτε λιγο.
Φιλια και ευχες να περναμε ολοι καλα μεχρι να ξανανταμωσουμε εντος/εκτος blog/δυκτιου.